ნაკლები დოზა — უკეთესი შედეგი: რატომ არის მნიშვნელოვანი მარიხუანას დოზა

ჯეიკ ბრაუნი, კანაბისის ჯიშების მცოდნე Deniver post-ის გამომცემელი და The cannabist-ის განყოფილების წამყვანი ავტორი ამბობს, რომ მომხმარებელთაუმეტებსობას არ სურს ზედმეტად დაბოლება, მაგალითად ისე, როგორც სნუპ დოგს.

თუ გავიხსენებთ რას კითხულობენ კანაფის აფთიაქის მომხმარებლები, ყველაზე ხშირად ისმის კითხვა — „რით შეიძლება დავბოლდეთ?“, უფრო ხშირად კი — „რა მოვწიოთ, რომ არ დავკარგოთ საკუთარ თავზე კონტროლი?“

რაოდენ გასაკვირიც არ უნდა იყოს, 1980 წლიდან კანაფის მოყვანა ორიენტირებულია ტგკ-ს მაჩვენებლის მომატებაზე. კანაფის მოხმარების ბოროტად გამოყენების ნაციონალური ინსტიტუტი გვაცნობებს, რომ ძირითადი კანაბინოიდის კონცენტრაციის დონე 1980-2012წლებში დაახლოებით 4 ასეულიდან გაიზარდა დაახლოებით  15 ასეულამდე.

რომ შეისწავლოთ დენვერისა და სან-ფრანცისკოს აფთიაქებში გაყიდვადი კანაბისის პრეისკურანტები, ნახავთ, რომ მონაცემები ტგკ-ს შესახებ საერთო მასის 2-3 მეათედია! საინტერესოა, რომ როცა ჰოლანდიაში კანაბინოიდის მაჩვენებლის დიდი ზრდა აღინიშნა  2000-2005 წლებში, მის რაოდენობას მიზანმიმართულად ამცირებენ მომდევნო 10 წლის განმავლობაში.

მრავალი კანაიუზერი ვერ იტანს მაღალ ტგკ-ს, რადგან მისი მაღალი დონე არც ისე ეფექტურია მკურნალობის დროს. სუბიექტურად ის არასასიამოვნოა და აუცილებლად გამოავლენს არასასურველ მოკლევადიან ან გრძელვადიან შედეგებს.

კანაფი საზოგადოებისთვის დაახლოებით 5000 წელია ცნობილია და მთელი ამ ხნის განმავლობაში ექიმები აღნიშნავდნენ მისი ზომეირი მიღებისას მის სასარგებლო თვისებებს. ძველი ჩინეთის სამკურნალო ლექსიკონის ავტორი, რომელიც მან  ჩვენს წელთაღრიცხვამდე დაახლოებით 2700 წლის წინ შეადგინა, ამტკიცებს, რომ მარიხუანას გადაჭარბებული დოზით მიღება იწვევს დემონებსა და მოჩვენებებთან კონტაქტს, ხოლო ზომიერი მიღების შემთხვევაში პირიქით — სულებთან სასიამოვნო კონტაქტს. სამწუხაროდ კანაფი ხშირ შემთხვევაში იწვევს პარანორმალურ თვისებებს, ისევე როგორც დადებითს ზომიერი მიღების შემთხვევაში. ათასწლეულების წინადამიანებმა დაადგინეს  რომ ზომიერ მიღებას ბევრად უფრო დადებითი შედეგები აქვს ვიდრე ჭარბი დოზების შემთხვევაში. 

კანაბისის რთული ეფექტები; მცირე დოზების უპირატესობანი

ჩვენ მივეჩვიეთ ვიფიქროთ, რომ „კარგი ზედმეტი არასდროს არის“, „ბევრი ყოველთვის უკეთესია“, შესაძლოა, სხვადასხვა შემთხვევებში ეს ასეც იყოს, მაგრამ ეს მოსაზრებები ნამდვილად არ ეხება კანაბისს.

ავიღოთ თუნდაც ალკოჰოლის მაგალითი, 1-2 ჭიქა ღვინო უბრალოდ განტვირთვის საშუალებაა, თუმცა თუ გადავამეტებთ სასმელს შეიძლება დავკარგოთ საკუთარი ქმედებების კონტროლი, შეიძლება დავუშავოთ რამე როგორც საკუთარ თავს, ასევე გარშემომყოფთ, ეს არის მავნე ზემოქმედება. მცირე დოზები გვაძლევს სასურველ შედეგს, ზედმეტი კი გვავნებს.

მარიხუანას ორეტაპიანი ზემოქმედება განსხვავდება ალკოჰოლის ზემოქმედებისგან, თუმცაღა ისიც ასევე აშკარად ვლინდება. მცირე დოზა გვაძლევს დადებით შედეგს — სიმხნევეს, სიმშვიდეს, ეიფორიას, ხოლო ტგკ-ს გადაჭარბებული დოზა არღვევს აზროვნებას, ქმედითუნარიანობას, ხშირად აკარგვინებს მეხსიერებას, მივყავართ ძლიერ შფოთვებამდე. ხშირ მომხმარებელთა შორის ამას იზმენას ეძახიან.

თუ კანაფი მოიხმარება წამლის სახით, ამ შემთხვევაშიც ზედმეტი ტგკ არ არის სასურველი, ამან შეიძლება პირიქით გაამწვავოს დაავადების სიმპტომები.

კალიფორნიის უნივერსიტეტში ჩატარებული კვლევების შედეგად დადგინდა, რომ მხოლოდ მკვეთრად განსაზღვრული რაოდენობის კანაფის მიღება იძლევა სასურველ შედეგებს.

განსაზღვრული დოზებით კანაფის მიღება ეხმარებოდა პაციენტებს ტკივილის შემსუბუქებაში, ხოლო მაღალი დოზებისას ტკივილი პირიქით მძლავრდებოდა. გაურკვევლობას წარმოადგენდა ის, რომ თერაპიაში გამოიყენებოდა სუფთა ტგკ, მაშინ, როდესაც ტერპენებისა და კანაბინოიდების უმრავლესობა ახდენს საკმაოდ რთულ ფარმაკოლოგიურ გავლენას. მეცნიერები უშვებენ იმ ფაქტს, რომ აღმოაჩენენ კანაფში სხვა ნაერთებს, რომლებიც მოახდენენ გავლენას ტკივილის შეგრძნებებზე.

Gwp harmas-ს თანამშრომლები პერორალური სპრეი Sativex-ის ტესტირებისას ტგკ-ს და კდბ-ს შემცველობასთან დაკავშირებით იგივე დასკვნამდე მივიდნენ. ტესტირების მონაწილეებს აჯგუფებდნენ დღე-ღამის დოზების მიხედვით: მინიმალური 1-4 დოზა დღეში, საშუალო 6-10 და მაქსიმალური 11-16. როგორც ვარაუდობდნენ თავიდანვე, მცირე და საშუალო დოზამ მოგვცა უკეთესი შედეგები ვიდრე დიდებმა, რადგან მაღალი დოზების მომხმარებლების 20% დატოვა კიდეც ექსპერიმენტი.

ორსტადიურობის ეფექტი დოკუმენტურად დაფიქსირებულია ნევროლოგიურ და ფსიქიკურ დაავადებათა კვლევების რიგებში, როგორიცაა დეპრესია, სკლეროზი, დემინიცია.

მომხმარებლები ერიდებიან ტგკ-ს მაღალ შემცველობას

გამოკითხვები და კვლევები გვიჩვენებს, რომ კანაიუზერებს უყვართ მცირე დოზების დელიკატური ზემოქმედება და ვერ იტანენ მაღალი ტგკ-ს ზემოქმედებას.

სან-ფრანცისკოში მოღვაწე ონკოლოგის, დონალდ აბრამსის მიერ ჩატარებულ ექსპერიმენტში მონაწილეობდა კანაფის 18 მუდმივი მომხმარებელი. მეცნიერი და მისი ჯგუფი აფიქსირებდა მონაწილეების შეგრძნებებს მათი სიამოვნების დონის მიხედვით. სხვადასხვა დღეებში მონაწილეები ღებულობდნენ სხვა და სხვა დოზით ძლიერ მოქმედ მარიხუანას, არავის მოსწონდა მსუბუქად მოქმედი, თუმცა ორჯერ უფრო იშვიათად ითხოვდნენ ძლიერს.

პერსონალური გამოხმაურებები და კვლევები გვიჩვენებს, რომ პაციენტებს შეუძლიათ თრობის დონის განსაზღვრა, შედარებით მცირე ტგკ-ს მქონე მარიხუანის უფრო ძლიერად მოქაჩვა და პირიქითაც. ნაკლები ბოლის შესუნთქვა ცხადია უკეთესია ჯანმრთელობისათვის, მიუხედავად ამისა ტგკ-ს ზომიერი კონცენტრაციის მქონე ჯიშები უფრო დიდი პოპულარობით სარგებლობს.

მარიხუანას მცოდნეები ჯიშების შერჩევისას ორიენტირებულები არიან სუნსა და ბოლის გემოზე, მწარმოებლებმა ეს იციან, ამიტომ ისინი მისდევენ ტგკ-ს უმაღლეს დონეს და ორიენტირებულები არიან გემოვნებით-არომატულ თვისებებზე.